itiraf-değil

hayatım boyunca dogmatiklikten, basmakalıp yargılardan ve genellemelerden uzak durmaya çalıştım.
tanrı'ya inanma sürecimde dahi türlü sorular sordum,
yeri geldi eleştirdim, yeri geldi argümanlar okudum, kendimce çürütmeye çalıştım.
argümanları çürütmeye çalıştığım yöntemleri de çürütmeye çalıştım.
tanrı'nın inayetini dahi sorguladım.
bilgelik budur dedim soru sordum, sordum ve yargıya varmaktan kaçınarak cevaplamakta güçlük çektim.
bazen dogmatik olmaktan o kadar çok uzak durdum ki,
dogmatizmden kaçmanın beni dogmatikleştireceğini düşünüp dogmatiklikten uzak durmaktan dahi uzak durdum.

lakin, ekseriyetle -hayatımın her ayrıntısında gördüğüm üzre- şu genellemeyi yapmamak için kendimi zor tutuyorum:

deveye diken, insana siken yaranır.