diyanet vaazı tarzında, vasati

-bana yaptığın kötülüğü değil, kendine yaptığın kötülüğü affedememek üzüyor beni-

hayatın ihtivasında bulunan  anlık zevklerden, kişinin kendine yalan söyleyerek, gerçeklerden kaçarak, görmezden gelerek uydurduğu gelip geçici hazlardan daimi bir  mutluluk çıkaracağını umması ademoğlunun en büyük hatalarından biri olmuştur. daimi mutluluk denilen şey, anlık zevklerin bir toplamı olmaktan çok, kişinin kendisini gerçekleşmesine adadığı ahlaksal ödevini tamamladığında anlam kazanır.

benim midem gibi, benim benliğim de doyurulmak arzusundadır.*