bana tavşanları anlat george

"george!"
"ne var?"
"beni at tepmemişti öyle değil mi george?"
"keşke tepseymiş," dedi george haince. "bir sürü insanın başı beladan kurtulurdu böylece."
"benim senin kuzenin olduğumu söyledin george."
"yalan söyledim tabii ki. kuzenim falan değilsin, iyi ki de değilsin. sen benim akrabam olsan kendimi vururdum üzüntüden."

neden kaybediyoruz?  birileri için ya da birileriyle kurduğumuz hayaller neden hep sadece çöp olarak kalıyor? fedakarlık duygumuzdan dolayı. birini kendimizden çok sevdiğimizde dozu kaçıyor sevginin. işte o zaman o kişi için yaşıyor, o kişi için seferber ediyoruz hayatımızı. ve tüm bunları farkettiğinde dostlarımız, sevgililerimiz, ailemiz, akrabalarımız -adına her ne derseniz deyin-, işe yaramaz yaşlı bir köpek gibi sıkıyorlar ensemize kurşunu.

"biz onlara benzemeyiz, niye mi? çünkü... çünkü yanımda sen varsın. beni kollarsın, senin için de ben varım. niyesi bu işte..."

lennie small, joseph k.'dan sonra kendimi bu kadar özdeşleştirdiğim tek karakter. belki de joseph k.'dan bile fazla özdeşleştirdiğim. sevdiği insanlara adeta taparak yaşayan -ki bu çok canımı acıtır- ve bütün ilişkileri yapmadığı şeyler yüzünden suçlanılarak bitmiş biri olarak hem de. sonrası yalnızlık işte. kitabı okuyana kadar çöplüklerde eşinerek bulduğum birkaç iyi insan modeline sürekli hayallerimizi anlatmasını isteyerek yaşayan bir adamdım. farkındalık zor zanaat. ve ebu zer ile kaderimin aynı çizgide ilerleyeceğini bir kez daha farketmek işin cabası oldu. yalnız yaşa-öl-haşrol gerçeği.

"...kitaplar işe yaramıyor. insanın yanında olacak birine ihtiyacı var. insan yanında biri olmazsa delirir. kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında olsun. sana bir şey diyeyim mi? insan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır, yalnızlıktan hastalanır."

lennie, istemese de etrafına zarar veren, pis kokan ve işe yaramaz bir köpeğin tekiydi. george ise onu bir ingiliz piçinin öldürmesine izin veremezdi. kendi köpeğini kendisi öldürmeliydi. öyle de yaptı. zaten sevdikleri insanın köpeği olanların öldürülmesi gerekir, öyle değil mi?

"en başından beri biliyordum. ta en başından beri biliyordum bu hayalin gerçek olmayacağını. o kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz halimizi diye umut etmeye başlamıştım."